Ik blijf me verbazen over de kracht van “Son Macaron”, een klapspelletje uit Joegoslavië. Of het nu de onzinwoorden zijn of de spanning van de competitie, de leerlingen van de eerste graad lijken er echt van te houden, dus we doen het altijd vroeg in het jaar. Zoals bij veel klapspellen, is het doel niet om gepakt te worden wanneer het liedje stopt, maar in “Son Macaron” kunnen de overwonnenen zich op zijn minst troosten door zich bij de band te voegen.
Son Macaron is een klapspelletje uit Joegoslavië. De nonsenstekst spreekt de kinderen heel erg aan.
.Klapspelletjes bestaan al jaren, bijna iedereen is er groot mee geworden. Klapspelletjes dragen bij aan een positieve sfeer, samenwerken, samen zingen en samen spelen. Muziek verbindt. Wist je dat het aanleren van klapspelletjes ook de muzikale, sociale, cognitieve en lichamelijke ontwikkeling bevordert.
Klapspellen: Ze worden meestal ter plekke gedaan, hebben een duidelijk begin en einde en leggen de nadruk op ritme en coördinatie. De spelers zijn erg gefocust op hun partners en proberen hun bewegingen te synchroniseren met elkaar en met het liedje dat bij het spel hoort. Dit maakt klapspellen tot een voorbeeld van ‘participatieve performance’ waarbij de sociale interactie met andere deelnemers minstens even belangrijk is als de muziek die geproduceerd wordt Op deze manier is de voorstelling meer voor de spelers dan voor een publiek van buitenaf.
Son Macaron in Basisschool Don Bosco Heverlee
Muzikale elementen zoals melodie, ritme, maat en timbre komen veel voor in het klapspel. In andere gevallen is een muzikale prestatie heel belangrijk bij een handklapspel. Het is juist dit prestatieaspect, met de bijbehorende fysieke, muzikale en verbale uitdagingen, dat dergelijke spellen aantrekkelijk maakt en het lijkt erop dat hun populariteit vanaf het midden van de 20e eeuw is toegenomen.