Corkle

De corkle hoort tot de familie van de fluiten. Wat maakt deze corkle zo uniek? Gemaakt van afval: de gebruikte materialen zijn aluminium, kunststof en kurk. (“cork + whistle”) Materialen die normaal gezien vaak op de afvalberg terecht komen.Het gebruik van kurk is vrij uniek bij de vervaardiging van fluiten. Kurk wordt vnl. geproduceerd in landen aan de Middellandse Zee. Kurk laat vrijwel geen lucht door en is sterk elastisch en vochtbestendig.De corkle bestaat uit 2 delen: het mondstuk en het voetstuk. Het mondstuk dient om het aanblazen te vergemakkelijken en behoort daarmee tot de bekfluiten. Het mondstuk heeft een cilindrische boring waarin de kurk (het blok) (A) is aangebracht. Het blok laat een smalle spleet vrij waardoor de lucht op het labium gericht wordt. De zachtere kurk maakt de opname van ademvocht mogelijk wat de bespeelbaarheid ten goede komt. Bij normaal spel blaast de speler in het windkanaal (B), een smal kanaal in het kopstuk, dat een luchtstroom door een opening leidt (venster). Daar zit een scherpe rand die het labium (C) wordt genoemd. De luchtstroom beweegt afwisselend boven en onder het labium, waarbij geluidsgolven in de pijp van de fluit worden gemaakt die via het venster te horen zijn. De lengte van de luchtkolom in de buis (voetstuk) regelt de toonhoogte van het geluid. Deze lengte wordt bepaald door het afdekken van de gaten met je vingertoppen. Hoe meer gaten van boven naar beneden bedekt, hoe lager de toon. Het stemmen van het instrument gebeurt door het mondstuk een stukje uit te trekken. Door het uittrekken maak je de feitelijke lengte van de blokfluit langer en dus de tonen lager. De corkle bestaat in verschillende stemmingen. Het instrument dat ik hier momenteel bij de hand heb, is gestemd in G. Dit betekent dat de laagste noot de noot sol is. In het voetstuk zijn gaten aangebracht die met de vingers kunnen worden geopend of gesloten. Hierdoor wordt de akoestische lengte van de buis ingekort.

In tegenstelling tot sommige klassieke muziekinstrumenten (bijv. klarinet of fluit), kan een enkele corkle slechts twee (diatonische grote) toonladders van zeven noten spelen (hier G en C, en afgeleide kleine toonladders) door gebruik te maken van een speciale vingerzetting voor een extra noot nl. de fa.De corkle heeft twee octaven (meestal beneden en boven genoemd). En hoewel de vingerzetting. Door beide hetzelfde is, bereik je het bovenste octaaf door gewoon harder te blazen.
De dynamische mogelijkheden van je fluit
De corkle reageert zeer gevoelig op verschillen in druk bij het blazen. Forte of piano spelen, kun je slechts in beperkte mate realiseren. Als je iets luider blaast, gaat de toon van de blokfluit. namelijk omhoog. En als je iets zachter blaast, gaat de toon van je fluit omlaag.
Glissando
Op houten blaasinstrumenten in het algemeen zijn glijtonen of glissando’s heel natuurlijk. Om een glissando te maken, begin je eigenlijk met de noot onder de oorspronkelijke noot die je wilt spelen. Bijvoorbeeld, om een slide te spelen op de noot D, moet je eigenlijk even de noot C # spelen, en dan de vinger optillen om de noot G te krijgen. Sliden doe je door de vinger naar voren te duwen (weg van de handpalm) en naar boven, waarbij je geleidelijk de opening openmaakt en de noot erboven onthult. Heel mooi voor tragere melodieën.

PARTNERS