Eolus

INFO HET ZEEORGEL VAN ZADAR
Het lijkt een titel van een mysterieus boek, maar het is een prachtig muzikaal instrument gelegen op de kustlijn van het kleine stadje Zadar in Kroatië. Het zeeorgel is een werkend muzikaal instrument gemaakt van een systeem van pijpen en fluiten die bespeelt worden door de golven van de Adriatische Zee, die lucht doorheen het systeem stuurt en alzo muzikale klanken blijft produceren. Vijfendertig orgelpijpen zijn bevestigd aan de flank van een centraal service kanaal. Iedere orgelpijp wordt geblazen door een zuil van lucht, die zijn dynamiek krijgt van een kolom van die rechtstreeks is verbonden met de zee en zo water blijft aanvoeren.
Het geluid of zelfs de muziek die uit het orgel komt is fascinerend mooi. In de orgelpijpen zit ook een fluitsysteem die zeven akkoorden kunnen spelen van vijf tonen zodra de lucht er doorheen blaast. Zo naar gelang men wandelt langs de kustlijn kunnen de geluiden veranderen. De geluiden ontsnappen dan weer doorheen geperforeerde trappen. INFO Japanse windbellen heten Furin; "Fu" is wind en "rin" is bel in het Japans. De glazen Edo Furin windbel is bijzonder mooi en is vaak te zien tijdens de vochtige zomer van Japan. Windgong was oorspronkelijk een waarzegger in China. De Chinezen hingen een bel in het bamboebos en deden voorspellingen op basis van de windrichting en het geluid. Sinds ze echter via het boeddhisme in Japan zijn aangekomen, zijn Chinese windbellen gebruikt om alle sluimerende boze geesten te verdrijven. Japanners geloofden dat er niets ongelukkigs zou gebeuren met degenen die binnen gehoorsafstand van een windbel woonden. Tijdens de 12e tot 17e eeuw leden steden en dorpen aan epidemieën van de pest. Alleen adellijke en samoeraifamilies konden ter bescherming windbellen onder de hoeken van hun daken hangen, omdat ze gemaakt waren van fosforbrons en erg duur waren. In de 18e eeuw werden Nederlandse glasbereidingstechnieken geïntroduceerd in Nagasaki, een van de slechts vier zeehavens die tijdens de Japanse afzonderingsperiode open werden gehouden voor handel. Het was voor het eerst dat Japanners glas zagen. Daarna werden glazen objecten verscheept naar de meer welvarende gebieden van Osaka, Kyoto en Edo (Tokio). Mensen werden meteen aangetrokken door de schoonheid van glas, wat hen ertoe aanzette zelf glas te leren maken. In de 19e eeuw kwam iemand met een idee voor glazen windgong. Een van de kenmerken van Edo windgong is dat de glasschildering van binnenuit is gedaan om de kleuren te beschermen. MEER INFO The Singing Ringing Tree is een door wind aangedreven geluidssculptuur dat lijkt op een boom in het landschap van de Pennine Hill Range met uitzicht op Burnley, in Lancashire, Engeland. De Singing Ringing Tree is ontworpen door architecten Mike Tonkin en Anna Liu van Tonkin Liu en is een 3 meter hoge constructie met buizen van gegalvaniseerd staal die de energie van de wind gebruiken om een enigszins discordant en doordringend koorgeluid te produceren dat een reeks van verschillende octaven bestrijkt . Sommige pijpen zijn voornamelijk structurele en visuele elementen, terwijl andere over de breedte zijn gesneden, waardoor het geluid mogelijk is. De harmonische en zangkwaliteiten van de boom werden geproduceerd door de pijpen op hun lengte af te stemmen door gaten aan de onderkant van elke boom toe te voegen. MEER INFO Aeolische harp. Een griezelig orkestakkoord drijft op de wind; het is het glinsterende geluid van een 27 meter hoge harp die door de wind wordt getokkeld. Voor het eerst gebouwd voor het Exploratorium in 1976 door de lokale kunstenaar Douglas Hollis, worden de zeven gestrekte snaren van de harp aan één uiteinde versterkt door grote metalen schalen. "De kunstenaar plaatste dit stuk specifiek om te profiteren van de natuurlijke windtunnel hier tussen pier 15 en 17. De wind trekt elke dag rond twee of drie uur aan en dan zingt het echt".